Loslaten, focus verleggen en... aftellen!

Na mijn laatste blog lijkt er in mijzelf een subtiele verandering te hebben plaatsgevonden. Waar ik eerst nog muurvast zat in een wirwar van twijfels en onzekerheden, merk ik nu dat er langzaam meer berusting komt. Het gesprek met Rob van twee weken geleden heeft me goed gedaan. Mijn onzekerheden en de twijfels aan mezelf zijn iets meer getemperd. Ik weet dat ik alles heb gedaan wat in mijn macht ligt en Rob gaf mij de bevestiging dat er duidelijk iets mis is. Dat besef en die bevestiging brengen een beetje rust. Het betekent niet dat ik de situatie accepteer of dat het me niets meer doet, maar wel dat ik het iets beter kan laten zijn zoals het is.

Focus op andere zaken

Waar ik eerder nog alles wilde lezen over het onderwerp waar ik zelf het ‘lijdend’ voorwerp van ben, probeer ik dat nu wat minder te doen. Ik heb me er genoeg in verdiept en ik realiseer me dat meer lezen of nóg beter begrijpen mij niet verder op weg gaat helpen. De situatie verandert er niet door en ik ben er alleen maar veel tijd mee kwijt. Soms is een klein stukje loslaten dan de beste optie, hoe moeilijk dat ook is.

Ik probeer me ook meer te focussen op andere dingen, afleiding te zoeken, zodat het niet altijd alleen maar over die knie gaat. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want bij elke stap word ik eraan herinnerd. Maar ik doe mijn best.

Training zonder dwang

Mijn trainingen bij Eric geven me nog steeds energie. Soms vind ik het jammer dat ik 'maar' drie keer per week mag gaan. Ik kijk er iedere keer weer naar uit en zoek graag de grenzen van mijn fysiek op. Thuis probeer ik de lat iets lager te leggen. Iets minder streng voor mezelf te zijn. Ik dwing mezelf niet meer om iedere dag op de hometrainer te stappen. De ene dag kies ik voor een wandeling, de andere dag stap ik er wél op. Alles is goed. Ik probeer wat meer te vertrouwen op het proces, zonder mezelf continu te pushen tot het uiterste. Mijn lichaam geeft vanzelf aan wat wel en niet gaat. Daar probeer ik naar te luisteren.

Rotterdam

Gisteren had ik nog contact met het Erasmus MC. Het overzetten van mijn dossier liep niet helemaal soepel – er was wat gedoe met een toestemmingsverklaring die eerst per post moest, maar uiteindelijk tóch digitaal afgehandeld kon worden. Gelukkig is alles nu compleet en ligt mijn dossier volledig in Rotterdam, ter beoordeling van Duncan Meuffels. Nu is het wachten op een oproep. Hopelijk komt die snel, in ieder geval nog vóór onze vakantie.

Tijd om af te schakelen

Want yes, over zes weken is het zover: VAKANTIE. Even weg, tijd om af te schakelen. Geen werk, geen fysio, geen verplichtingen, niet continu op de klok hoeven leven. Alleen maar rust, ontspanning en – natuurlijk, of hopelijk – zon. Wél trainen, want bewegen is áltijd onderdeel van mijn dagroutine. We hebben daarom een hotel met een mooie fitness uitgezocht, iets waar we toch altijd op selecteren. Dus ook daar gaan we lekker aan de slag. Al is het maar om het lekkere eten een beetje te compenseren. 😉