Iedere ochtend zet ik om 6.15u de wekker. Gedisciplineerd, vastberaden en met een positieve mindset stap ik dan, nog vóórdat mijn man en zoon wakker worden, de hometrainer op. Niemand die wakker wordt van die wekker trouwens, want ik breng de nachten al ruim 4 weken door op de bank. In bed kan ik mijn draai he-le-maal niet vinden. Op de bank gaat dat iets beter en pak ik zomaar een uur of 5 slaap per nacht. Slapen met brace is vervelend, maar slapen en íedere beweging voelen is nog vervelender. Dat is trouwens een understatement.
Afijn, terug naar mijn ochtendroutine. De wekker gaat, ik kleed me om, poets m'n tanden en reinig mijn gezicht. Om vervolgens vóór 6.30u op de fiets te zitten. In stilte tien minuten de pedalen rondtrappen. Eenmaal op gang gaat dat eigenlijk best heel goed. Heerlijk om zo wakker te worden. Na die 10 minuten werk ik de rest van mijn ochtendprogrammaatje af: wall sits, heel slides, calf raises en een paar oefeningen om mijn knie te strekken. Dat laatste, kunnen strekken, is een hele belangrijke om straks de operatie in te gaan. Wordt aan gewerkt.
Voor de heel slides doe ik mijn brace altijd even af, om zo min mogelijk bewegingsbeperking door dat kolossale ding te hebben. Zonder brace merk ik wel meteen hoe instabiel mijn knie is. Toen ik hem woensdag af deed, opstond en mij wilde omdraaien kreeg ik een hevige pijnscheut in mijn knie te verwerken. Alsof ik 'm weer verdraaide. Kak, dat voelde en voelt nog altijd niet goed. Daarnaast voel ik bij het strekken van mijn knie standaard een vervelende 'knak'. Alsof er iets in de weg zit. Ik vraag me af wat dat is; zal het eens bespreekbaar maken met de fysio.
Vandaag mag ik er weer naartoe: de fysio. Vorige week werd duidelijk dat wij 'lang aan elkaar vast zullen zitten'. Ik wil er vol voor gaan, ben getergd om terug te komen en hij, Eric, gaat me daarbij helpen.
Ik ben benieuwd wat we vandaag gaan doen. Vorige week maakte ik kennis met Blood Flow Restriction Training (BFRT). "We gaan vandaag even je been afknellen", zei Eric vorige week. Uhh, say what??
Nog nooit had ik van de term BFRT gehoord, maar na het één keer ervaren te hebben en onderzoek ernaar te hebben gedaan op internet, ben ik enthousiast. In aanloop naar de kruisbandoperatie is het belangrijk om mijn benen 'op te trainen'. Sterk de operatie in gaan betekent ook sterker eruit. Alleen zwaar trainen is er voor mij op dit moment niet bij, omdat ik daar fysiek gewoon niet toe in staat ben. BFRT is voor mij daarom een prima aanvulling op mijn dagelijkse home workout.
BFRT is een trainingsmethode die al sinds de jaren 60 bestaat, maar pas recentelijk meer aandacht krijgt. Het idee is als volgt: door het gebruik van een cuff (vergelijkbaar met zo'n band die je om je arm krijgt bij het meten van je bloeddruk), wordt de bloedtoevoer naar mijn been beperkt, terwijl ik train. Hierdoor ontstaat een lokaal zuurstofarm gebied in de spier, wat leidt tot metabole stress: dé manier om spiergroei te stimuleren. Met een minimale belasting boots je zo het effect van een zware training na. BFRT stelt mij in staat om zelfs met mijn knieblessure effectief te trainen. Zo kan ik mijn beenspieren op kracht houden en mezelf optimaal voorbereiden op de operatie. Win-win!
Het is zo fijn om bij een fysio te zitten die écht weet wat hij doet en in alles meedenkt om mij optimaal voor te bereiden op de operatie én die mij daarna gaat helpen naar het moment dat ik mijn voetbalschoenen weer onder het stof vandaag mag halen. The harder the battle, the sweeter the victory. I can't wait.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten