Een maand geleden zat ik er nog goed doorheen. Het gebrek aan vooruitgang na de laatste operatie zorgde ervoor dat mijn accu leegliep. Daardoor voelde ik me vlak voor de vakantie echt murw geslagen. Daar is gelukkig verandering in gekomen. Hoe anders is het nu.
De rust die ik in overleg met Jacco tijdens de zomervakantie pakte bracht een omslag in mijn gemoedstoestand. Fysiek leverde het helaas geen vooruitgang op, maar mentaal des te meer. Ik merk dat ik weer een stuk positiever in de wedstrijd zit. Inmiddels heb ik het ritme bij de fysio ook weer gevonden en dat voelt goed. Ik ga met plezier trainen, waarbij ik mijzelf er steeds aan herinner dat het niet erg is om niet vooruit te komen. Mijn verwachtingen heb ik voor nu bijgesteld. Dat betekent realistisch zijn dat het er fysiek gezien gewoonweg niet in zit, dus dat plezier en het binnen de mogelijkheden toegeven aan mijn bewegingsdrang voor nu genoeg is. Het helpt me om zoveel mogelijk uit de frustratiezone te blijven. Spoedig komt er weer actie in de tent, want het consult bij OrthoCare is volgende week al. Dinsdagmiddag belde ik uitgebreid met Jacco om het consult alvast samen voor te bereiden.
Telefonisch consult
We evalueerden de effecten van de laatste injectie en blikten vooruit op het fysieke consult van volgende week. Het is jammer dat de injectie slechts twee dagen voor verlichting heeft gezorgd. Mogelijke scenario's passeerden de revue. Ik vertelde ook over het instabiele moment op vakantie, dat per toeval werd vastgelegd op camera. En dat ik dit graag zou willen delen, omdat ik denk dat de beelden van toegevoegde waarde kunnen zijn. Zodat Jacco en Martijn beter begrijpen wat ik bedoel met 'ik ga er regelmatig doorheen'. Beelden zeggen immers meer dan woorden. Na het gesprek heb ik de beelden daarom doorgestuurd naar beide heren.
Het gesprek was erg plezierig. Het voelt alsof we weer aan de vooravond staan van een nieuw hoofdstuk. Over precies een week schuif ik met Jacco en Martijn aan tafel om de mogelijkheden te bespreken. We leggen alle opties op tafel en bepalen samen de nieuwe koers. Ik voel me positiever, sta weer wat sterker in mijn schoenen en ik ben voorbereid op nieuwe interventie.
Hoop
Wat me raakt is dat Jacco blijft herhalen dat zijn doel nog steeds is om mij terug het veld op te krijgen. Hij zou die woorden nóóit uitspreken als hij er niet in zou geloven. We hebben een gezamenlijk doel. Alsof we deze strijd samen voeren. Zijn woorden doen meer dan hij misschien zelf beseft. Ze geven me houvast en ook vuur.
Want ja, er zijn mensen - vrienden, bekenden en zelfs professionals - die zeggen dat ik gek ben dat ik nog wil gaan voetballen. Of dat het mij nooit meer gaat lukken. Dat mijn knie te complex is, dat het te veel gevraagd is. Ik kan er inmiddels goed mee dealen. Niet dat ik het nodig heb, maar zulke uitspraken wakkeren mijn drive aan om het tegendeel te bewijzen. Om te laten zien dat het wél kan.
Ik blijf dicht bij mijn eigen behandelaren, bij de mensen die mij en mijn knie kennen, die me begrijpen en die in mij geloven. In de ruim 4 maanden dat Jacco onderdeel uitmaakt van mijn traject, heeft hij mij als persoon en mijn knie als obstakel goed leren kennen. Hij is voor mij op dit moment de juiste man op de juiste plek. Net als Eric dat al bijna 19 maanden is.
Visualiseren
Waar ik een maand geleden serieus begon te twijfelen aan een goede uitkomst en zelfs bang was dat mijn huidige knie mijn nieuwe realiteit zou blijven, heb ik sinds de vakantie de hoop voorzichtig hervonden. Wetende dat er volgende week weer verder gekeken wordt. Het helpt mijn gemoedstoestand om te visualiseren waar ik naartoe wil. Dat doe ik regelmatig. Mijn eerste wedstrijd. Dat ik het veld op loop, het gras onder mijn voeten. Met tranen in mijn ogen. Zoveel ontlading. Vrienden, familie en mensen die me zo lang gesteund hebben langs de lijn. De zenuwen die door mijn lijf gieren, maar ook de trots. Het beeld dat ik dan eindelijk weer kan doen waar ik zo van houd. En dat tot in detail voor me zien. Ik kan je vertellen: dat voelt goed. Volgende week wordt er weer een stap gezet in de richting van dat einddoel. Daags voor het consult reis ik al richting Amersfoort. Zo gun ik mezelf wat rust, zonder stress van de reistijd, en kan ik goed voorbereid en uitgerust aan dit belangrijke gesprek beginnen. Op naar het volgende hoofdstuk. The game is on.
Idd game on, Cindy! Zonder vertrouwen geen hoop en zonder hoop geen vertrouwen!
BeantwoordenVerwijderen